U skladu s djelovanjem ITD Teatra, riječ je o tri postmodernističke predstave koje autoreferencijalnošću, probijanjem četvrtog zida, intermedijalnošću, te generalnim eksperimentiranjem, propitkuju formu teatra te njegovu interakciju s publikom, kreirajući jedinstven kazališni doživljaj. Želimo li na koherentan način prepričati narativ svake od triju predstava, naći ćemo se na vrlo izazovnom terenu jer upravo su ekspresija, emocija i kaos ono što, uz sveprisutni humor, oblikuje ove predstave i odvaja njihovo iskustvo od iskustava ostalih kazališnih komada. Ta je ideja bila polazište mog koncepta ove serije plakata — emocija, tj. stanje je bitnije od samog narativa. Stoga se u 2. planu ovih plakata nalaze većinski nejasne grafike u tušu koje kroz reprezentabilne simbole predstavljaju narativ predstava, a preko kojih su “naljepljene” eksperimentalne grafike u pasteli koje sadrže apstraktne simbole od kojih svaki zastupa određenu emociju ili stanje koje se komunicira u predstavi (bijeg, humor, zlo, zabava, trulež, pohlepa…). Također, te su “naljepljene” grafike referenca na elemente metapredstave koje na taj način pretapam u metaplakate. Ranije spomenute emocije i stanja komuniciram i kroz jasno određenu paletu boja i tipografski tretman naslova.